Ja, één woord met een p was dit keer niet genoeg. Stel dat ik de ‘p van parttime’ had genomen, dan ging het de lading niet dekken.
De ‘p van papa’, dat is geen taboe, hé…

Waarom is het dan wel een taboe, een parttimepapa? Vertel eens, hoeveel papa’s die niet fulltime werken ken jij?

Daar gaat het vandaag over! Mijn man werkt sinds augustus parttime, ‘t is te zeggen, vier vijfde. Op vrijdag is hij thuis. We hebben vier kinderen, remember, en hij had nog niets van ouderschapsverlof opgenomen. Voor de twee oudste betekent dat 2x15 maanden en de twee jongste 2x 20 maanden, dus hij kan zomaar even 5 jaar en 10 maanden vier vijfde werken. 

Het taboe startte bij de aanvraag.
“Jamaarja, Wouter, er is niemand die dat hierooit heeft aangevraagd.” Je moet weten, Wouter werkt in een bedrijf met 25 werknemers. En er mocht op dat moment niemand anders een aanvraag voor een ander stelsel doen, anders zou hij dit niet krijgen.

Elke donderdagavond moeten Wouters werkmakkers er ook iets over zeggen. “De goe lever, ‘t is al weekend…” 
oor het paasverlof hadden de werkgevers een paaszakje klaar gezet. Op vrijdag, uiteraard... Dat van Wouter bleef eenzaam over en werd geplunderd door zijn werkmakkers.

Ik vind dit niet oké. Het is evenveel een recht voor mannen als voor vrouwen om een verlofstelsel aan te vragen.

Ik moet zeggen, het is een serieuze streep door de rekening, die vier dagen per maand minder werken. Voor de premies moet je het alvast niet doen. Wouter krijgt 127,01 euro van de RVA en 63,55 euro aanmoedingspremie. Dat geld van de RVA kwam automatisch, maar een aanmoedingspremie moet je aanvragen. Tismaardatgetweet...